Aan eetproblemen ligt doorgaans een emotionele component ten grondslag. Je eet niet zozeer om je lichaam te voeden, maar om een andere behoefte te bevredigen. Bepaalde emoties kunnen een behoefte aan troost en warmte veroorzaken. Eenzaamheid, angst of verdriet, maar ook de kleine ergernissen van alledag. Eten lijkt in dergelijke gevallen dit verlangen te bevredigen. Dat hebben we immers geleerd in onze kinderjaren: we werden beloond met iets lekkers of kregen als troost een snoepje.
Iemand die zich verveelt, wil graag een prettige afleiding. Verveling is immers geen aangenaam gevoel. Eten kan dan een aantrekkelijke oplossing lijken: het leidt af en geeft direct een prettiger gevoel. Het vult de leegte.
Een plotseling opkomende zin in eten of snoepen kan ook verbonden zijn met gevoelens zoals boosheid of verdriet. Eten gebeurt dan om de emotie te dempen, om het nare gevoel weg te krijgen.
Eten om een prettig gevoel te krijgen of juist om nare gevoelens te verdrijven, wordt ook wel emotie-eten genoemd. Dit kan een probleem worden als er te vaak naar eten wordt gegrepen om met vervelende emoties om te kunnen gaan. Meestal is het iets dat zich sluipenderwijs, over een lange periode heeft ontwikkeld. En bijna altijd is het een onbewust proces: het lijkt wel alsof die plotselinge honger iedere keer zomaar uit de lucht komt vallen.
Bewustwording én bewustzijn vormen een belangrijke sleutel in het (genezings)proces. Het is van belang om inzicht te krijgen in de onderliggende oorzaak. Als je snapt hoe jouw probleem met voeding en/of eten zijn ontstaan, krijg je de macht terug om aan jouw herstel te werken en kun je herhaling in de toekomst voorkomen. Namelijk alles wat je doet (of niet doet), denkt en tot je neemt (of niet), heeft invloed op je gezondheid. EMOCARE helpt je daar graag bij!